zamknij
Ocena możliwości terapeutycznych w leczeniu SM

Ocena możliwości terapeutycznych w leczeniu SM

Stwardnienie rozsiane należy do grupy chorób autoimmunologicznych o wieloczynnikowej patogenezie, która dotyka przede wszystkim ludzi młodych. Szacuje się, że w Polsce na stwardnienie rozsiane choruje ok. 40 tysięcy osób, z czego niewiele ponad 5 tysięcy jest leczonych w ramach programów lekowych finansowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Celem badania była ocena dostępu do programów lekowych leczenia stwardnienia rozsianego w opinii lekarzy praktyków.

Wyniki badania pokazują, że 2/3 specjalistów neurologów nie jest zadowolonych z dostępności do terapii SM w Polsce (zob. wykres 1). 22 proc. lekarzy oceniło dostęp do terapii w ramach programów lekowych jako „zły”, a 45 proc. jako „średni”. Odpowiedzi pozytywnych oceniających dostęp do terapii jako „dobry” było 29 proc., a jedynie 4 proc. lekarzy uznało dostęp do terapii w ramach programów lekowych jako „bardzo dobry”.

Lekarze pytani o ocenę wpływu objęcia refundacją fingolimodu w ramach programu leczenia II linii stwardnienia rozsianego odpowiedzieli pozytywnie w 62 proc., ale aż 38 proc. z nich stwierdziło, że problem nie został jeszcze rozwiązany (zob. wykres 2). Głównym powodem negatywnych odpowiedzi wydaje się być brak refundacji natalizumabu, na co wskazują wyniki odpowiedzi na kolejne pytanie. Prawie wszyscy badani lekarze (96 proc.) uważają, że objęcie refundacją drugiego nowego leku II linii, czyli natalizumabu zwiększy dostępność leczenia, a tym samym poprawi sytuację pacjentów chorych na stwardnienie rozsiane w Polsce. Ankietowani lekarze uzasadniają swoją opinię tym, że objęcie refundacją natalizumabu pozwoli na leczenie pacjentów, którzy nie kwalifikują się lub nie reagują na inne trapie (56 proc.), natalizumab jest lekiem o udowodnionej skuteczności w leczeniu (20 proc.), zwiększy się dostępność do terapii (20 proc.), niższy koszt terapii (6 proc.), odpowiedni sposób stosowania lub dawkowania (3 proc.) i inne powody (6 proc.; zob. wykres 3).

Lekarze pytanie o inne działania lub rozwiązania, które poprawiłyby sytuację chorych na stwardnienie rozsiane w Polsce w zdecydowanej większości (razem 70 proc. odpowiedzi) wskazali na zwiększenie dostępu do terapii, na co składa się poszerzenie dostępu do programów lekowych, wydłużenie czasu leczenia w programie i poprawa dostępu do leków refundowanych lub objęcie refundacją większej liczby leków (zob. wykres 4). Jako kolejne obszary do poprawy zostały wskazana rehabilitacja (22 proc. lekarzy), lepsza opieka na chorym lub wsparcie socjalne (9 proc.), edukacja lub zwiększenie świadomości (7 proc.), tworzenie grup wsparcia terapeutycznego (4 proc.), zmniejszenie kosztów leczenia (3 proc.). Jedynie 3 proc. ankietowanych stwierdziło, że nie są potrzebne żadne zmiany w zakresie dotychczasowych działań i funkcjonujących rozwiązań.

Wyniki badania zrealizowanego wśród lekarzy neurologów prowadzących leczenie pacjentów ze stwardnieniem rozsianym w ramach programów lekowych wskazują na istniejący ograniczony dostęp chorych na stwardnienie rozsiane do leczenia w ramach programów lekowych. Wśród przyczyn ograniczonego dostępu wymienia się brak refundacji natalizumabu, ograniczony czas trwania terapii w ramach programu oraz trudny dostęp do programu (rygorystyczne kryteria). Zdaniem zdecydowanej większości lekarzy sytuacja chorych na SM uległaby znacznej poprawie dzięki zwiększeniu dostępności do terapii lekami refundowanymi i rehabilitacji.

Informacje o badaniu

Badanie zostało przeprowadzone na próbie 69 lekarzy neurologów leczących pacjentów chorych na stwardnienie rozsiane w ramach program lekowego finansowanego przez Narodowy Fundusz Zdrowia.

Indywidualne wywiady kwestionariuszowe prowadzone były przez dwóch ankieterów GfK Polonia za pomocą metody PAPI (Paper and Pencil Interview) i odbyły się podczas IV Konferencji Naukowo-Szkoleniowej Polskiego Towarzystwa Neurologicznego (16-17.05.2013 w Ossie).

Inseminacja czy in vitro ?

Próchnica wygrywa w Polsce

Skomentuj